Nga Mihallaq Qilleri, shkrimtar
Nuk ka rëndësi në se je president i një vendi, kryeministër, apo qytetar i thjeshtë. E rëndësishme është ndjesia e qytetarisë që ke. jo ndaj armiqëve të tu politikë, por ndaj njerëzve në përgjithësi. Sa më shumë thellohet hakmarrja ndaj kundërshtarëve dhe frika se ata mund të të përmbysin a marrin pushtetit, – aq më i padobishëm, aq më i pa vlerë, aq më i pa vërtetë është individi PRESIDENT që lufton.
Ilir Meta i’u drejtua para disa ditësh Asamblesë së Përgjithshme të Partisë Socialiste duke i kumtuar asaj se po drejtohet tashmë nga një individ pa vlera, sepse AI po e tradhëton atë. Edhe sikur ta mirëkuptojmë Ilir Metën, dikush që ka qenë jo thjeshtë në Asamamblenë e PS, por vetëm simpatizant i i asaj partie, ngre supet me habi.
Si mund të vij kjo thirrje, kjo klithmë hipokrite nga ai që e braktisi pikërisht Partinë Socialiste në vitin më të vështirë të saj, se si ai bashkoi votat me Berishën në emër të “stabilitetit te vendit”, sikur PS ishte për konfliktet në Shqipëri, një njeri që përdori bashkimin me Berishën për të mbrojtur jo devijimin djathtist të PS, por mbrojtjen e pushtetit të vet?
Si mund t’i drejtohet Asamblesë së Partisë Socialiste njeriu që tradhëtoi jo vetëm idealet e së majtës shqiptare, jo vetëm siglën e vet “Lëvizja Socialiste për Integrim”, sepse sipas Metës, Fatos Nano po e largonte PS nga Europa, por edhe nga e majta tradicionale, -jo vetëm u bashkua me ata që gjakun e dëshmorëve e Luftën Nacionalçlirimtare e quajnë barbari e Luftë Civile, por i la të baltosnin gjithë heroikën e një populli që luftoi kundër pushtuesve për katër vite?
Jeta politike e Shqipërisë ka njohur disa renegatë që nisin nga idealet për Atdheun e deri te luftërat e tij të përgjakshme. Në njohim në histori jo vetëm Hamza Kastriotin e Ballaban Pashën, por edhe kolaboraconistët pro fashisto-nazistë.
Ilir Meta me lotë krokodili flet sot për Vojo Kushin e Heronjtë R Vigut pasi i la monumentet e tyre të përgëreshin në plehrat e Shkodrës. Këtë që ka bërë Ilir Meta duke i lënë dorë të lirë Berishën të vriste më 11 janar 4 socialistë që protestonin kundër korupsionit të tij të pashembullt, është hipokrizia më e madhe që mund të përdor një renegat për mëmën e tij ideologjike. Sinqerisht përlotem që një Asamble e tillë nuk i dha këtij renegati përgjigjen e merituar.
Kryetarët e Partive janë të përkohëshëm. Qoftë ky edhe Edi Rama. Por të sulmosh partinë që pretendon se ishte një nga themeluesit e rinisë së saj, do të thotë se asnjëherë nuk e ke patur me sinqeritet punën për të, por ke luftuar gjith jetëm për pasurimin, postin dhe dinjitetin e gënjeshtërt. Jeta e ka vërtetuar tashmë. Ky djalë Skrapari e ka vilën në Lalëz më të madhe se të Enver Hoxhës i cili, megjithatë, e dinte se nuk e kishte të tijën.
Kuisjet e fundit prej armiku- renegat zhvlerësuan përfundimisht edhe atë pak kulturë politke që njerëzit mund t’i atribonin.
