Faik Konica dhe Luigj Gurakuqi kanë qenë dikur bashkëpunëtorë në revistën “Albania”.
Por pas shpalljes së Pavarësisë, rrugët e tyre u ndanë e madje, sikurse tregon Sejfi Vllamasi në kujtimet e tij, mes tyre ka pasur edhe një sherr fizik ku u zunë me grushta në Durrës.
Në vitin 1922, ky sherr do të rikthehej në vëmendje në diskutimet që bëheshin në parlamentin shqiptar lidhur me caktimin e një deputeti të Vatrës së SHBA-së në parlamentin shqiptar.
Vatra në atë kohë drejtohej nga Konica dhe si rrjedhojë, deputetët gjatë diskutimeve nuk mungojnë t’i bëjnë “gjyqin” Konicës për disa kritika që ai kishte bërë ndaj shqiptarëve në shtypin e huaj.
Në këto diskutime, evidentohet edhe elementi i shërrit që kishte bërë me Luigj Gurakuqin. Ky i fundit, merr fjalën dhe del në mbrojtje të Konicës duke evidentuar rolin e tij në çështjen shqiptare.
“Po zotnij! Jemi zanë e mund të zihemi prapë por gjithmonë ball për ball e jo me sharje prapa kurrizit. Zihja personale nuk do më shtrëngojë kurrë të harroj shërbimet e tija” u shpreh Gurakuqi duke i dhënë fund këtij debati.
