Pyetja e mësipërme gjen përgjigjie nëse i përgjigjemi një pyetjeje tjetër. Çdo të thotë të jesh i djathtë sot?
Përgjigjia e parë: për një shumicë fansash të së djathtës sot të jesh i tillë do të thotë të adhurosh Berishën. Kaq është për ta e gjithë historia politike për këtë turrmë njerëzish që sot mbush sallat e Foltores. Është e pamundur t’u kërkosh këtyre tipave që të kuptojnë se Foltorja nuk është gjë tjetër veçse një Nevojtore – aka duke iu përmbajtur rrënjës etimologjike të fjalës, duam të themi që foltorja i përgjigjet nevojës së këtij mamuthi historik për të mbijetuar përtej jetëgjatësisë politike të mundshme për një politikan por dhe për një njeri. Gjithsesi, asgjë nuk ndalon askënd që të na keqkuptojë e t’i japë Nevojtores kuptimin që do vetë.
Tani mendoni sesa janë në gjendje këta që, me vullnetin e tyre, të formëzojnë një alternativë politike të mirëfilltë jo vetëm për të djathtën por dhe për vendin.
Përgjigjia e parë: për një pjesë të vogël të jesh i djathtë sot do të thotë të mbartësh një trashëgimi historike personale apo familjare që të çon domosdoshmërisht te dera e së djathtës. Këta njerëz besojnë, shpresojmë, që një parti nuk mund të njësohet me individin dhe e kundërta asnjë individ nuk mund të pretendojë që të mishërojë një parti të tërë.
Këta sot nuk kanë të ardhme në rradhët e partisë së tyre sepse ata që e kanë në dorë partinë e djathtë sot nuk janë të djathtë për arsyet që duhet të ishin. Por janë aty sepse i përzgjodhi po ai, dora vetë, mamuthi historik që refuzon të shuhet, Sali Berisha. E për më tepër, sikterisja e tij nga rradhët e grupit parlamentar të PD-së, nuk është një atvrasje e vërtetë. Ky akt është thjesht një akt skenik që për paradoks e jo për vullnetin e tyre, dita ditës po merr formën dhe përmbajtjen e një atvrasje të vërtetë.
Kjo sepse ati po bën harakiri dhe në këtë akt të fundit të vullnetit të tij aspak politik ai po merr me vete dhe anijen, partinë që dhe pse nuk e krijoi vetë, e dhunoi derisa e formëzoi sipas shëmbëlltyrës së egosit të tij.
E ndaj sot kjo forcë politike është në udhëkryq brenda një paradoksi. Zakonisht, liderët që ikin dhe lenë frerët në duart e pasaardhësve politikë nuk kthehen asnjëherë, për më tepër të kthehen siç kthehet ky, si një vdekur që ngrihet nga varri i ndjekur nga ca zombi pa asnjë vullnet politik.
Alternativa që ky i ringjalluri proklamon të sjellë nuk është alternativë. Por as ata që betohen që kjo gjë nuk do të ndodhë nuk janë alternativë, sepse i polli po ai dhe duke mos e vrarë atin në mënyrë të drejtëpërdrejtë, po e detyrojnë atë të bëjë harakiri.
Ndaj, nëse pyesim sot çdo të ndodhë me PD-në, mbetemi pa asnjë përgjigjie sepse në të vërtetë përtej shpalljes persona non grata të mamuthit, asnjë gjë reale nuk ka ndodhur. Ajo që po ndodh është diçka që ndodh brenda ndërgjegjies të pandërgjegjshme të kësaj force politike.
Tani ec e dil nga ky paradoks! Por fajin e ka Sorosi, sepse ky i fundit është kaq pirandellian, sa nuk ka asgjë më të mirë sesa të merret me Berishën dhe pjellën e tij. Hasta la liria siempre!
