“Në këtë moment dua t’i kushtoj një mendim Nicoletta Braschi, e cila asht këtu në sallë. Ne kemi ba gjithçka së bashku për 40 vjet. Unë di vetëm një mënyrë për me matë kohën: me ty ose pa ty.
Tash a ta ndajmë këtë Luan, unë po marr bishtin, kështu të tregoj gëzimin tem, gëzimin tem tuj e tundë bishtin tem dhe ti merr pjesën tjetër;
Mbi të gjitha mendoj se krahët janë të tutë, sepse nëse ndonjëherë kam fluturuar në çdo punë temen, kjo ishte veç falë teje, talentit tand, misterit, sharmit, bukurisë, feminitetit, fakti i të kenunit gru.
Të jesh gru asht një mister që na burrat nuk e kuptojmë.
Groucho Marx kishte të drejtë kur tha se “burrat janë gra që nuk ia kanë dalë”. Dhe kjo asht e vërteta. Nuk mund të isha si ti, Nicoletta.
Nëse diçka të bukur dhe të mirë e kam ba në jetën teme kjo asht realizu gjithmonë falë dritës tande. E jona ishte një dashni me shikim të parë, në të vërtetë me shikim të përjetshëm”.
(𝑁𝑔𝑎 𝑅𝑜𝑏𝑒𝑟𝑡𝑜 𝐵𝑒𝑛𝑖𝑔𝑛𝑖 𝑔𝑗𝑎𝑡𝑒̈ 𝑚𝑎𝑟𝑟𝑗𝑒𝑠 𝑠𝑒̈ 𝑐̧𝑚𝑖𝑚𝑖𝑡 𝑡𝑒̈ 𝐿𝑢𝑎𝑛𝑖𝑡 𝑡𝑒̈ 𝐴𝑟𝑡𝑒̈ 𝑛𝑒̈ 𝐹𝑒𝑠𝑡𝑖𝑣𝑎𝑙𝑖𝑛 𝑒 𝐹𝑖𝑙𝑚𝑖𝑡 𝑛𝑒̈ 𝑉𝑒𝑛𝑒𝑐𝑖𝑎. 𝑁𝑗𝑒̈ 𝑓𝑗𝑎𝑙𝑖𝑚 𝑓𝑎𝑙𝑒̈𝑛𝑑𝑒𝑟𝑢𝑒𝑠 𝑝𝑒̈𝑟 𝑝𝑎𝑟𝑡𝑛𝑒𝑟𝑒𝑛 𝑒 𝑡𝑖𝑗 𝑡𝑒̈ 𝑗𝑒𝑡𝑒̈𝑠, 𝑁𝑖𝑐𝑜𝑙𝑒𝑡𝑡𝑎 𝐵𝑟𝑎𝑠𝑐ℎ𝑖)
