Gezim Rudi (1961). Aktor. Lindi në Tiranë, më 28 mars. Pas mbarimit të Institutit të Larte të Arteve, dega e dramës, filloi punë si aktor në Teatrin Popullor, më 1985. Në shfaqjet: “Prometeu”, “Monserati”, “Mësuesi i letërsisë”, “Furrnalta”, “Romeo dhe Zhuljeta”, “Dasmë gjaku”, “Valle vdekjeje”, “Pallati 176” etj.
Ka luajtur role protagonistësh dhe kryesore. Në dramën “Quo Vadis” të Serafin Fankos luajti me ndjenjë dhe tension të brendshëm psikologjik rolin e dhëndrit, duke krijuar një baraspeshim midis kaheve kundërvënëse, dyzimeve dhe brerjeve shpirtërore: tundimi ndaj krimit të paragjykuar si vetëdije destruktive e nxitur nga kanuni dhe pendesa me kthjellësinë e fituar ndaj absurdit të vrasjes së kryer si gjakmarrje.
Shumë herë ai ka mishëruar figura djelmoshash të dashuruar, gazmore e shpotitës, të rinj militantë që vetëmohohen për ideale sublime apo norma morale të ngulura, njerëz me cilësi të rralla e virtyte, ose edhe tipa të ndrojtur që fshehin pas qetësisë dhe mfshehtësisë së tyre brenga të pashprehura, të cilat i kanë munduar për një kohë të gjatë.
Ka luajtur edhe ne disa filma (ndër to: “Hetimi vazhdon”, “Bardhë e zi”, “Të mos heshtësh”, “Të shoh në sy”, “Një ditë nga një jetë etj.). U dallua me rolin e Fredit te “Hije që mbeten pas”, 1985; Kledi te “Muri i gjallë”, 1989. Aktrimi i tij bie në sy për paraqitjen e hirshme skenike, vetëpërmbajtjen, vrullimin psikologjik në çaste kulmore të folurën e qartë.
