Në historinë e lavdishme të Luftës Antifashiste Nacional-Çlirimtare, më e madhja në historinë shumëshekullore të popullit shqiptar, histori që u shkrua me gjakun e 28 mijë dëshmorëve dhe heronjve , ka një datë, e cila, në disa vepra arti, është pasqyruar vetëm me një ngjyrë, të zezën!
Kjo date është 4 shkurti i vitit 1944. Dhe simbolika ishte një gjetje e mençur! Kjo ngjyrë e zezë nuk rrëfen thjeshtë kohën kur u krye një akt i rëndë antinjerëzor, natën midis 3 e 4 shkurtit, por atë që ndodhi në këtë natë:
Genocidin që kryen atë natë forcat ballisto-zogiste nën dirigjimin e nazistëve gjermanë kundër njerëzve të thjeshtë, kundër qytetarëve të Tiranës në ato vite të stuhishme.
Pikërisht, në këtë natë, forcat e xhandarmërisë e të policisë sekrete të qeverisë kuislinge të Rexhep Mitrovicës dhe ato të regjimentit të mercenarëve. që mbante emrin “Kosova”, rrëmbyen si egërsira mbi 500 njerëz të pafajshëm në qytetin e Tiranës, duke i akuzuar si “komunistë”, vetëm sepse ata përkrahnin Luftën Antifashiste Nacional-Çlirimtare! 4 shkurti i vitit 1944, që u organizua nga forcat naziste në bashkëpunim me veglat e tyre ballisto-zogiste, e djeg përrallën e ca pseudohistorianëve dhe antikomunistëve shqiptarë sipas të cilëve “forcat gjermane nuk kishin qëllime operacionale në Shqipëri. (?!)
Ato ishin kalimtarë nëpër viset shqiptare”. (?!) Arrestimi i 500 qytetarëve të pafajshëm tiranas, sipas planit operacional të bërë nga ish-kryeministri Rexhep Mitrovica, ish-ministri i Brendshëm Xhaferr Deva, Hysni Dema-komandanti i Përgjithshëm i Xhandarmërisë, Kadri Cakrani-komandant i forcave të Ballit Kombëtar dhe ish-prefekti Qazim Mulleti, ku ishte i pranishëm edhe një oficer i Gestapos gjermane, e tregon qartë fytyrën tradhëtare e kriminale të ballisto-zogistëve, pinjollët e të cilëve krekosën si “patriotë” në ditët tona. (?!)
Atë natë të zezë të 4 shkurtit 1944 jo vetëm u mbushën burgjet e Tiranës me 500 të arrestuarit e pafajshëm, por u krye edhe një masakër çnjerëzore: U pushkatuan, pa gjyq, 84 vetë!
Gjaku i 84 dëshmorëve skuqi atë natë rrugët e kryeqytetit tonë, duke zbuluar kështu fytyrën gjakatare jo vetëm të nazistëve, por edhe të veglave të tyre ballisto-zogiste e të mercenarëve të tjerë në shërbim të pushtuesit fashist! Në krye të forcave që kryen masakrën e katër shkurtit ishin agjentët e Gestapos fashiste:
Prefekti Qazim Mulleti, Osman Kukaleshi, Xhelal Staravecka, Seit Matja, si edhe drejtuesit kryesorë të organizatës së Ballit Kombëtar për Tiranën: Halim Begeja, Seit Demneri, Zige Hatibi, Osman Kazazi e të tjerë. Në kujtim të këtyre 84 dëshmorëve, prej të cilëve u identifikuan vetëm 29 vetë, në vitet e socializmit një rruge iu dha emri historik “Dëshmorët e 4 Shkurtit”.
Dhe, në çdo katër shkurt, njerëzit shkonin me buqeta lulesh në duar, për t`i kujtuar të rënët e asaj nate të zezë! Askush nuk pat menduar në ato vite se do të vinte një tjetër “4 Shkurt i Zi”, dita kur, pasardhësit e bashkëpunëtorëve të fashizmit, pas viteve nëntëdhjetë, ia hoqën emrin kësaj rruge, duke e pagëzuar me emrin e nipit të vrasësit të tyre Xhaferr Deva, “Ibrahim Rugova”!
Ndaj 4 shkurti jo vetëm na kujton një masakër çnjerëzore të fashistëve dhe të veglave të tyre, por edhe të rënët në vitet e lavdishme të Luftës Antifashiste Nacional-Çlirimtare! Na kujton ne, siç do t`ua kujtojë edhe brezave të ardhshëm, se, për fitoren e lirisë dhe të pavarësisë së vërtetë, u derdh gjaku i bijve më të mirë të kombit tonë!
