Stavri Shkurti lindi në Korça më 5 gusht 1927 dhe vdiq në Selanik me 6 gusht 1998. Fillimet e tij artistike janë që në moshë të re që në vitin 1950, kur u krijua teatri profesionist “Andon Zako Çajupi”, duke qënë një ndër aktorët e parë të këtij teatri. Studimet e larta i mbaroi në Pragë (Çeki) për inxhinieri hidrologjike.
Por pavarësisht studimeve ai do të kthehej tek pasioni i tij i hershëm duke u rikthyer në Teatrin “Andon Zako Çajupi”. Në skenën e këtij teatri, i drejtuar prej regjisorëve të njohur si Dhimitër Orgocka (Artist i Popullit), Fadil Kraja, Piro Mani (Artist i Popullit), Sokrat Mio (Artist i Popullit), Vangjo Grabocka (Artist i Merituar) etj.,
Do të interpretonte për më se 30 vjet role dhe personazhe që do të ngeleshin të paharrueshëm jo vetëm për publikun korçar por edhe për atë mbarëshqiptar.
Këtu do të veçojmë rolin e Karandeshit në dramën “Vajza pa prikë”, ose interpretimet e tij në disa nga kryeveprat e dramaturgjisë botërore si “Pamje nga ura” e Artur Milerit dhe “Nata e dymbëdhjetë” e Shekspirit ndërsa nga dramaturgjia shqiptare veçojmë interpretimin e tij në dramën “Maro Mokra”.
Në kinematografi ka interpretuar 40 role. Roli i tij i parë do të përkojë me të parin film tërësisht shqiptar, filmin “Tana” në vitin 1958 ku ai do të interpretojë një rol episodik.
Më tej do të vazhdonin role të tjera që do ta bënin të njohur për gjithë publikun artdashës si roli i Besimit në filmin “Ilegalët” në vitin 1976, roli i Salës, sekretarit të Partisë në filmin “Zonja nga qyteti” në vitin 1976, per te cilin mori edhe komplimentet nga Enver Hoxha,[2] roli i Zalo Kapllanit në filmin televiziv “Agimet e Stinës së Madhe” në vitin 1981, roli i Manol Gjinajt, përkthyesit në filmin “Asgjë nuk harrohet” në vitin 1985 etj.
Roli i tij i fundit do të jetë roli i Fajdexhiut në filmin “Vitet e pritjes” në vitin 1990.
Në vitin 1992 del në pension dhe më pas largohet nga Atdheu në Selanik të Greqisë ku dhe do të ndahet nga jeta pas një sëmundje të rëndë disa vjeçare në 6 gusht të vitit 1998 duke u përcjellë me shumë nderim e dashuri në banesën e fundit jo vetëm nga gjithë populli i Korçës por dhe nga shumë miq,kolegë e dashamirë.
