Bujar Lako nuk ishte vetëm një ndër aktorët më të mëdhenj shqiptarë, por ka qenë dhe një njeri i tillë.
Ata që e kanë njohur apo që kanë pasur të bëjnë me të, kanë fjalët më të mira për aktorin e ndjerë.
Një prej lexuesve tanë, Librand Dhrami, na tregon një histori me aktorin e madh.
“Ishim së bashku me babain tim. Im atë më shoqëronte, si gjithmonë me gëzimin e kënaqësinë e babait të mirë, këtë herë në Tiranë për të marrë pjesë në konkursin për në Liceun artistik.
Një ditë e nxehtë qershori dhe ashtu të drobitur, sa kaluam urën tek “Rruga e Elbasanit”, pa mbërritur akoma tek Liceu “Jordan Misja”, u ulëm në një restorant, në krahun e djathtë.
Sa u ulëm, më zuri syri në tavolinën ngjitur, një portret të fiksuar më së miri në mendjen time fëmijënore.
– Ç’pate, tha babai? Ç’po shikon?
– E sheh atë, ja ktheva?
– Kë more bir?
I tregova me gisht nga personi i tavolinës ngjitur.
– Është Bujar Lako, i thashë.
– Po ku e njeh ti atë?
-Nga filmat që ka luajtur.
Ndërkohë bisedën e dëgjoi dhe portreti në fjalë, Bujar Lako.
– Nga ju kemi, na u drejtua?
– Nga Vlora, u përgjigj babai.
-Goce, dy birra nga unë për vlonjatët.
U rrëngjetha i tëri. Unë piva birrë nga ai, Bujar Lako….
Pasi bëmë gëzuar, birra na freskoi gjithë trupin. Seç ndjeva.
Mu fiksua ai, aktori i mirënjohur, si një njeri i dashur e babaxhan.
– Eh, shpirti i babit, më bëre të pi birrë dhe me aktorin e mirë, më përkëdheli babai i tejkënaqur.
Atëherë data shënonte fund qershori, 1984….”, tregon ai.
