Nga Ilir Kadia
Pas vdekjes së Enver Hoxhës, për të mbajtur gjallë dashurinë e masave për figurën e tij, një nga propaganduesit kryesorë ishte Pilo Peristeri!
Ai shkonte në mes të punëtorëve, nxënësve dhe studentëve dhe rrëfente si e kish njohur Enver Hoxhën dhe si ai ia kish mbushur mendjen ti bashkohej komunistëve qëkur shiste cigare tek dyqani “Flora”!
Të njëjtën histori kudo shkonte. Edhe tek studentët e Institutit të Lartë të Arteve njëlloj.
“Më mori Enveri dhe më dha drekë tek ky restoranti që tani e quajnë “Vjosa” as 50 metra larg “Florës”. Dhe më nxori për të ngrënë në ca pjata të vogla tamam si gjirokastrit. Na duhet të kursejmë, më tha. Na duhen për luftën paratë, për armët!
Unë mbaja barkun me dorë! Ai fliste e fliste! Në fund më tha diçka që ma prishi mendjen! Pas asaj unë u binda dhe vendosa t’i bashkohem Partisë Komuniste! Kush më thotë nga ju çfarë më tha Enver Hoxha që unë ndryshova mendje dhe ju bashkova e nuk ju ndava Enverit për 45 vjet?
Salla e Institutit të Lartë të Arteve u zhyt në heshtje! Pilo Peristeri përsëriti pyetjen.
Hë pra, çfarë më tha Enver Hoxha?
Befas dëgjohet një zë! Ishte i Enea Zhegut!
-Hajde ikim pa paguar!
Studentët dhe padagogët shpërthyen në një të qeshur të madhe! Aq të madhe sa akoma më bëhet se dëgjohet kur kaloj asaj ane! Ishte fillimi i talljes së madhe që studentët e arteve me guxim filluan t’a bëjnë sheshit me regjimin komunist në dhjetorin e 90′ tës!
Por Enea Zhegu ishte i pari!
