“Në të njëzetat zemërohesha.
Në të tridhjetat shqetësohesha.
Në të dyzetat pyesja veten “pse” dhe vuaja.
Në të pesëdhjetat thoja “Bëj ç’të duash” dhe buzëqeshja.
Nuk është egoizëm, është mbijetesë.
Gjatë rrugës zbehet edhe inati.
E kupton që nuk është e nevojshme të inatosesh, sepse lëndon veten, dhe s’bënë asgjë tjetër veçse sjell re të hirta mbi jetën tënde.
Dhe unë dua diellin”.
