Si ushtria e dytë më e madhe e NATO-s, Turqia ndan barrën e aleancës dhe të gjitha vlerat e saj, duke e vendosur NATO-n në qendër të sigurisë së saj dhe në të njëjtën kohë duke qenë në qendër të sigurisë së bllokut, kështu u shpreh të premten Ministri i Mbrojtjes Hulusi Akar.
Akar, së bashku me komandantë të lartë, ndoqën aktivitetet e “Ditës së Vëzhguesit të Shquar” të stërvitjes On Gard-2021. I informuar në Komandën e Qendrës së Përbashkët Shumëkombëshe të Luftës, ku u zhvillua stërvitja, Akar deklaroi se po kalojmë një periudhë të rritjes së rreziqeve dhe kërcënimeve në nivel global dhe rajonal.
Duke theksuar se përgjegjësia e organizatave ndërkombëtare të sigurisë dhe mbrojtjes është më e rëndë se kurrë, Akar tha: “NATO është një organizatë që ka krijuar bazën e sigurisë së Evropës që nga Lufta e Dytë Botërore. Ne besojmë se NATO, si aleanca më e suksesshme në histori , është e gjallë dhe aktive siç ka qenë gjithmonë.”
Duke nënvizuar faktin se Turqia ka qenë anëtare e NATO-s për gati 70 vjet, Akar tha: “Ndërsa Turqia po lufton kundër Daesh-it, al-Kaidës, PKK/YPG-së, FETÖ-së dhe organizatave të tjera terroriste në të njëjtën kohë, pavarësisht nga preokupimi i saj me rreziqet, kërcënimet dhe rreziqet në rajonin e saj, ajo vazhdon të kontribuojë pandërprerë në stërvitjet e aleancës, strukturën e forcës dhe stafin. Ajo bën gjithçka që duhet për të mbrojtur kufijtë e NATO-s dhe Evropës kundër terrorizmit, kontrabandës dhe trafikimit të qenieve njerëzore. Si ushtria e dytë më e madhe e NATO-s, ajo ndan barra e aleancës dhe të gjitha vlerat e saj, duke e vendosur NATO-n në qendër të sigurisë së saj dhe në të njëjtën kohë në qendër të sigurisë së NATO-s”.
Akar tha se Turqia e përmbushi me sukses detyrën e Task Forcës së Përbashkët të Gatishmërisë Shumë të Lartë (VJTF) këtë vit.
“Turqia do të marrë komandën e elementit detar të NATO-s në 2023 dhe 2028 me TURMARFOR, e cila do të arrijë aftësinë e plotë operacionale nga fillimi i vitit 2022. Ne gjithashtu do të përmbushim Komandën e Komponentit Ajror 2025 si aleat me aftësinë e Komandës së Përbashkët të Komponentit Ajror.” ai shtoi.
Duke vënë në dukje se elementë të rëndësishëm si Komanda Tokësore Aleate, Qendra e Përsosmërisë së Sigurisë Detare, Qendra e Trajnimit të Përsosmërisë kundër Terrorizmit dhe Qendra e Trajnimit të Partneritetit për Paqe, Fusha e Radarit të Raketave Balistike dhe Baza Ajrore e Operacioneve Përpara ndodhen në Turqi, këto shtabe janë më të rëndësishmet. Elementet që përbëjnë strukturën ushtarake të NATO-s, Akar i përshkroi ato si komponentë të domosdoshëm të kuptimit të përgjithshëm të mbrojtjes dhe parandalimit.
Duke deklaruar se ushtrime të tilla jo vetëm që rrisin ndërveprimin, por gjithashtu kontribuojnë në procesin e solidaritetit, përmirësojnë aftësitë luftarake dhe forcojnë parandalimin e aleancës, Akar falënderoi ata që kontribuan në planifikimin dhe ekzekutimin e procesit të ekzekutimit të stërvitjes.
Turqia u bashkua me aleancën ushtarake të 29 vendeve të Amerikës së Veriut dhe Evropës në vitin 1952. Vendi ka ofruar gjithashtu ndihmë të përhershme detare për misionet e NATO-s në Detin Egje, ndërkohë që drejton nismat rajonale, duke përfshirë aktivitetet e Grupit të Përhershëm Detar të NATO-s (SNMG) në rajonin e Detit të Zi.
Si kanë evoluar marrëdhëniet e Turqisë me NATO-n:
Turqia gjithashtu pret shumë nisma të NATO-s. Ekziston një seli e NATO-s në provincën perëndimore të Izmirit, një bazë ajrore në provincën jugore të Adanas, një tjetër në Dijarbakır juglindor dhe një Korpus i Shpejtë i Dislokueshëm i NATO-s në Stamboll. Ai gjithashtu pret radarin AN/TPY-2 në provincën Malatya si pjesë e projektit të mburojës raketore të organizatës.
Përveç të gjitha këtyre, vetëm në vitin 2018, Turqia kontribuoi me 101 milionë dollarë në financimin e përbashkët të NATO-s. Por pavarësisht angazhimit të vendit ndaj organizatës, ajo nuk ka marrë mbështetjen që pret.
Ministri i Jashtëm Mevlüt Çavuşoğlu tha së fundmi se Ankaraja është një aleate e fortë e NATO-s dhe i përmbush detyrimet e saj . Megjithatë, ai kritikoi NATO-n, duke thënë se pavarësisht se Turqia përmbush të gjitha detyrimet e saj si pjesë e organizatës, nevojat e saj për mbrojtje nuk plotësohen gjithmonë.
Me kalimin e kohës, përkrahja e terroristëve në vend të Turqisë u bë një model për shumë vende anëtare të NATO-s, veçanërisht Shtetet e Bashkuara. Shtetet e Bashkuara fillimisht bashkëpunuan me degën siriane të organizatës terroriste PKK, YPG, në Sirinë verilindore për të luftuar grupin terrorist DAESH. Turqia kundërshtoi fuqimisht praninë e grupit terrorist në Sirinë veriore dhe formimin e një korridori terrorist, i cili ka qenë një pikë e madhe pengese në marrëdhëniet e tensionuara Turqi-SHBA. Nën pretekstin e luftimit të DEASH-it, SHBA-ja ka ofruar trajnime ushtarake dhe ka dhënë kamionë me mbështetje ushtarake për YPG-në, pavarësisht shqetësimeve të sigurisë së aleatit të saj në NATO.
Ankaraja ka kundërshtuar prej kohësh mbështetjen e SHBA-së për YPG-në, një grup që përbën një kërcënim për Turqinë dhe terrorizon banorët vendas, duke shkatërruar shtëpitë dhe duke i detyruar njerëzit të largohen. Ndërsa nënvizoi se një vend nuk mund të mbështesë një grup terrorist për të luftuar një tjetër, Turqia kreu operacionet e veta kundër terrorizmit, gjatë të cilave ka arritur të largojë një numër të konsiderueshëm terroristësh nga rajoni.
NATO gjithashtu dështoi Turqinë në mbështetjen e vendit nga natyra shkatërruese e luftës civile në Siri. Në vitin 2012, Turqia kërkoi që raketat Patriot të NATO-s të vendoseshin në kufijtë e saj për t’i siguruar ato. Megjithatë, megjithëse raketat ishin në Turqi për ca kohë, pa kaluar shumë kohë, vendet e NATO-s i morën ato, duke e lënë Turqinë vetëm për t’u mbrojtur.
