Nga Lorenzo Cremonesi
Eksportet e armëve si mjet efikas i politikës së jashtme. Nuk është gjë e re. Por Turqia po e kthen në një nga çelësat e aktivizmit të saj në skenën ndërkombëtare.
Pika e fortë janë dronët TB2, një model i ndërtuar nga kompania Baykar Marina, kreu i inovacioneve teknologjike të së cilës, Selcuk Bayraktar, është i martuar me vajzën më të vogël të Recep Tayyip Erdogan, Sumeyye.
Prej dy vjetësh, inteligjenca italiane në Libi ka zbuluar se sa vendimtare kishin qenë TB2 për të ndihmuar milicitë e Tripolit të zmbrapsnin rrethimin e kolonave të armatosura të Khalifa Haftar së bashku me mercenarët e tyre rusë, aleatët. Tani po këta dronë po bëhen një nga bazat e kryeministrit etiopian Abiy Ahmed për të shpëtuar Adis Abeban kundër avancimit të guerilëve Tigray.
Vetë Ahmed e vizitoi Erdoganin në gusht për të nënshkruar marrëveshjen e bashkëpunimit ushtarak, menjëherë pasi ushtria e tij u mund në Mekelle. Shpresat e tij duket se kanë bazë. TB2 janë përdorur me sukses nga ushtria turke për të luftuar forcat kurde në Siri dhe Irak. Një vit më parë, të njëjtët dronë kontribuuan në fitoren e ushtarëve azerbajxhanas kundër armenëve në enklavën e diskutueshme të Nagorno-Karabakh.
Secili prej këtyre skenarëve të luftës shërben si një reklamë për industrinë ushtarake turke. Aq sa Maroku, Tunizia, Shqipëria, Polonia dhe Kirgistani i kanë blerë tashmë dhe radha e klientëve rritet. Ata janë të lirë dhe kjo nuk dëmton. Teknikët turq përfituan nga anëtarësimi i vendit të tyre në NATO dhe rrjedhimisht nga aksesi i lehtë në armët e prodhuara nga SHBA.
Element që u lejon të shkurtohen shpenzimet e kërkimit. Sot çmimi i një TB2 është nga një deri në dy milionë dollarë, rreth një e dhjeta e një modeli ekuivalent të importuar nga Shtetet e Bashkuara. Për më tepër, Uashingtoni heziton të eksportojë dronët e tij. Nga ana tjetër, Ankaraja nuk e ka problem këtë gjë.
