Nga Stavros Tzimas
Çdo bisedë me kryepeshkopin Anastas të Shqipërisë është interesante dhe e dobishme. Përpjekjet titanike të 30 viteve për të ngritur Kishën Ortodokse të Shqipërisë nga humnera në kushte sfiduese të bëra edhe më të vështira nga luhatjet (e vazhdueshme) në marrëdhëniet greko-shqiptare e kanë bërë atë një njeri më të mençur se sa ishte kur vendosi për herë të parë këmbë në vendin e Ballkanit, plot përvojë nga vitet e tij si misionar në Afrikën Lindore.
Kryepeshkopi Anastas është absolutisht i vetëdijshëm se ku është dhe çfarë roli i tij kërkon prej tij, megjithatë ai kurrë nuk ka hezituar të ngrejë zërin e tij për të mirën më të madhe përballë fatkeqësive.
Në çdo nivel. Më kujtohet që ai ndërhyri në disa momente jashtëzakonisht të vështira në marrëdhëniet greko-shqiptare për të pajtuar dhe qetësuar pasionet nacionaliste në të dy palët.
Ai shkoi përpara për të hapur dyert e kishës në Durrës për njerëzit e zhvendosur nga tërmeti shkatërrues i vitit 2019 dhe më së fundmi ndihmoi mijëra shqiptarë dhe greko-shqiptarë, të cilët ishin bllokuar në pikën kufitare të Kakavijës në kushte të mjerueshme si rezultat i kufizimeve të udhëtimit për shkak të koronavirusit.
Për vite me radhë ai është përpjekur të ndihmojë anëtarët e pakicës greke në Shqipëri të qëndrojnë në shtëpitë e tyre stërgjyshore dhe përfaqëson një lidhje të fortë midis dy vendeve. Anastasis nuk është zëdhënës i interesave greke në Shqipëri, siç u pëlqen të thonë disa nga ultranacionalistët tanë budallenj.
Ai është udhëheqësi fetar i popullsisë ortodokse të 25 % (shifër jozyrtare, Censusi 2011 i INSTAT e nxjerr më të ulët- shënim i SHQIP) vendit ose ndryshe – dhe një ithtar kryesor i imazhit pozitiv të Shqipërisë në skenën ndërkombëtare.
Sidoqoftë, gjaku që rrjedh në venat e tij është grek dhe kjo e bën atë veçanërisht të ndjeshëm ndaj gjendjes së pafuqishëm të moshuar shqiptarë grekë që luftojnë për të mbijetuar sprovat e pandemisë në fshatrat e thella malore të jugut të Shqipërisë, pa mbështetjen e brezit të ri që ka imigruar.
Me pensione prej vetëm 60 eurosh, ata duhet të paguajnë 200 euro ose më shumë për t’u testuar për koronavirusin në qendrat shëndetësore shqiptare të njohura në Greqi, nëse duan të udhëtojnë në vendin tonë dhe të kërkojnë trajtim mjekësor në Janinë, Prevezë, Kastoria ose qytete të tjera pranë kufiri.
Kryepeshkopi Anastasas më rrëfeu se ai trokiti metaforikisht në dy dyer në Athinë duke kërkuar që të ngrihej një qendër provimi e përkohshme në kufirin shqiptaro-grek në mënyrë që të ndihmonte këta banorë të moshuar të marrin trajtimin e duhur, por “asnjë nuk është hapur deri më tani”.
Pra, le të ndalemi së pretenduari: Ne jemi ata që zbrazim fshatrat e minoritetit grek në Shqipëri.
*Kathimerini
