Nga Kreshnik Spahiu.
Ata nuk janë aspak të lirë, ata nuk lëvizin kudo dhe kurdo, ata nuk i sheh në rrugë, në dyqan, në kafe, ata nuk shkojnë ti bëjn lavazh makinës.
Ata nuk luajnë kalçeto me shokët, ata nuk shkojnë kinema, as në qendrat tregtare, ata nuk shoqërohen me këdo, ata nuk kanë jetë private, ata nuk kthehen dot ata që ishin dikur.
Ata nuk jetojn dot me profesion, Ata nuk ecin dot në këmb në 12 natës, ata nuk vishen dot si gjithë të tjerët, ata nuk shkojnë për vizita në shtëpit e miqve, ata nuk pin dot një birr te Sofra Tironës, ata nuk falen dot në xhami apo në kish, ata nuk kanë më shumë miq se armiq, ata nuk mund të jenë vetvetja!
Ata nuk mund të jenë kurrë si ju, ata nuk flen dot gjumë të qetë, ata nuk guxojnë të nisin një jetë të re, ata nuk janë aq të pasur sa ju. Ata kanë vetëm një pasuri:
LEKËT
Ato nuk i marrin dot me vehte…në botën tjetër!
